maandag 5 augustus 2013

Blog 5: Landscape photography

Blog 5: Tips and tricks for landscape photography.

Hello again, and welcome to our fifth blog entry. This time I would like to shed some light on challenges you might encounter when practicing landscape photography. Landscape photography might seem like an easy practice. The landscape is there, it doesn’t move, it isn’t on a tight schedule and you can take all the time in the world to set up your camera for that perfect shot. You press the shutter and *click* the scenery doesn’t look anything like its real counterpart. So what is it that makes landscape photography so difficult?

3D vs 2D vs depth

First of all, always remember that the world is built in 3D (x, y and z axis) and your photo is a 2D reconstruction of that world (only x and y axis).


Picture 1: 3D vs 2D

A mountain might seem incredibly vast and intimidating in real life, but make a picture of it and it seems flat. That is because there is no z axis! In order to create a sense of distance in our photos, and to bring back a visual rendition of the z-axis, it is really important to not only focus on the background, but on the foreground as well.

In this example (photo 1), the photographer took a small part of the beach and some rocks as a reference point for viewers. This creates a virtual z-axis for the viewer. You get a sense of depth in the photo.


Photo 1: foreground in landscape photography.

Now if you place your fingers over the big rocks (do it!) and look at the right side of the photo, you will lose the z axis and with that the sense of depth.

Photo 2 is a good example of another problem with landscape photography.


Photo 2: angle of the photo is important

In this photo, I have created a sense of depth by adding something in the foreground. However, the viewer has no idea how high that waterfall is (and it was pretty high). The problem with this photo is its angle. This photo was taken high off the ground. If you want to express the vastness of something, you can do two things. First, you can shift the angle and lower your camera. This works well for any photo. However, it is not always possible to reach the ground (as in this example).

 The second thing you can do to improve the sense of vastness is to add an object as a reference point, preferably one that is common to most people (like more people!). Photo 3 is a good example.



Photo 3: better angle, still no reference point


This is the same lake as in Photo 1, only taken at a different time of day and from a different angle. You get a better view of the lake and how vast it is. The dark line at the right side of the photo creates our Z axis. However, you still don’t get a sense of the vastness of the mountains (because of the high angle).

 To do this, I have waited for some reference points to appear. In this case, humans.


 Photo 4: Better angle and a reference point.

Photo 4 is the same as photo 3, only this time I have not edited out the reference points for our viewers. There is a man on the lake, standing on a boat, rowing towards the right. This immediately creates a sense of vastness because everybody knows the real size of a human being (well on average anyway).
  
There are two more subjects I want to discuss in this blog. The first one is the horizon. There is nothing more destructive for a landscape photo then a sloping horizon. Take some time to adjust your camera correctly. There are all sorts of handy accessories to ease this process. If, by chance, you happen to have a sloping horizon, despite all your efforts to prevent it, straighten it out using software. There is a photoshop manual on my website that tells you how to in a few easy steps (http://photojitsu.nl/psguide.html).

The last subject is the time of day. The light of the sun follows a distinctive patern during the day, use it! When the sun comes up, there is what photographers call “the blue hour”. It is one hour from the first rays of light. You can still see that it is night, the world will be dark, but the sky will light up nicely in your photos. After the blue hour comes the golden hour. It is the time of day where your subject basks in warm light. After the golden hour, the light becomes more bright and white, reaching its peak around 13:00 hours. Then the sun starts to set again. During sunset you first get the golden hour and after that another blue hour. It is best to practice landscape photography during the blue or golden hour! Remember this cycle:


Ofcourse it changes when you are in a forest or if it is cloudy.

Short summary:

- keep the horizon straight
- photograph when the light allows it
- check not only background but foreground as well
- check angles and axis


Well this was my fifth blog entry. I hope you enjoyed it and learned something from it. If you have any questions, please ask me (info@photojitsu.nl). For more photo’s and blogs you can check www.photojitsu.nl. I am also on facebook and twitter (see website for links) if you want to follow my work or this blog.

Thank you!



zaterdag 3 augustus 2013

Blog 4: HDR and selective colour

Blog 4: HDR en selective colour.

So here it is. My first blog post in English.
I get a lot of questions about my photographs. The most questions are about my HDR/Selective colour photos. In this blog post, I will explain how you make them.

HDR

HDR is an abbreviation for High Dynamic Range. It basically consists of at least three photo’s (five or seven is more common) that are placed on top of each other. The first photo is underexposed, the second photo has a normal exposure and the last one is overexposed (photo 1, 2 and 3 respectively).


These three photos are then processed using special software (Photoshop has a build in HDR script, see the photoshop manual on the website).  The light parts of the photo are taken from the underexposed photo because they hold the most detail. The dark parts of the photo (i.e. the shadows) are taken from the overexposed photo, again because they hold the most details. The rest of the photo is taken from the normal exposed photo. The result is photo 4.

 Photo 4:  High Dynamic Range photo.

Selective colour:
Now that we have our HDR photo, it is time to add the selective colour. Selective colour is the term that is used to describe two types of photos. The first is a photo/film in which only 1 colour is present (remember Schindlers List or more recently Sin City). It can also be used to describe a photo or a film in which certain parts are in colour, like in this photograph.

Using photoshop, we apply a black and white layer to the HDR photo.
Right, lets have a look at our photoshop screen (photo 5).


Press that little round icon, and select black and white. Ignore all the sliders that pop up.

Now just go to your brush, make sure the frontcolour is set to Black and use the brush to “paint” the parts of the photo that you want to have in colour (photo 6).


This technique is also more thoroughly described in my photoshop manual that you can find on the website.
Easy as that! I will close this blog with four examples of my own HDR/Selective colour photos. Hope you enjoy them!

If you read this blog and/or if you are going to use my photoshop manual make sure you drop me a line in my guestbook!

Why not join us on Facebook? www.facebook.com/photojistu .










Blog 3: Van de geijkte paden af

Blog 3: Van de geijkte paden af

Professionals vertellen dat fotografie altijd gepaard gaat met zorgvuldig plannen, locaties scouten, rekening houden met het weer, het licht, de temperatuur etc. Ik wil jullie graag vertellen dat dat niet altijd nodig is.

Via internet zijn er talloze sites te vinden die fotografische locaties beschrijven, vaak met voorbeeldfoto’s en routes, waar u heen kunt gaan. Het voordeel is dat je zo langs alle bezienswaardigheden en mooie plekjes komt. Het nadeel is echter dat er vele voor jou zijn geweest die deze locaties bezocht en gefotografeerd hebben. Dit doet natuurlijk niet af aan het feit dat vaak gefotografeerde onderwerpen ook nog origineel in beeld kunnen worden gebracht.

Ik kan iedereen van harte aanraden om eens de avontuurlijke schoenen aan te trekken en op pad te gaan in een omgeving waar u nog nooit eerder geweest bent, of delen van locaties te bezoeken die in eerste instantie niet zo fotogeniek lijken. Veel fotos heb ik genomen op plekken waar ik normaliter niet zou komen. De reden dat ik deze locaties “gevonden” heb komt enkel en alleen doordat ik het heerlijk vind om naar bijvoorbeeld Amsterdam te gaan, daar een metro- of tramstation te selecteren als startpunt, om vervolgens rond te gaan zwerven. Weg van de geijkte paden, de al honderden gefotografeerde gebouwen en bruggen en de vaste route door het gebied.

Ik heb voor deze blog een tweetal fotos uitgekozen die locaties laten zien waar ik per toeval ben beland. Ik zal deze foto’s toelichten.

foto 1: Amsterdam op kerstavond

Amsterdam. Misschien wel de meest gefotografeerde stad van ons land. De Dam, Kalverstraat, het Paleis op de Dam, de magere brug, allemaal locaties die al duizende keren op de gevoelige plaat vast zijn gelegd. Ik heb een fotoboek van Jacob Olie waarin al deze locaties gefotografeerd staan. Deze foto’s komen uit een periode tussen 1860-1905. Toch zijn er, 152 jaar na dato, nog altijd schitterende plekken te vinden die nog niet zo vaak gefotografeerd zijn. Deze foto heb ik genomen toen ik met een van mijn studenten op fotodate was. Na een bezoek aan het Amsterdam Light Festival besloten we om nog wat rond te zwerven door de stad. Na een aantal, voor fotobegrippen, saaie straatjes zag ik opeens dit beeld. De straten waren verlaten, het was ijskoud. Het enige warme licht kwam uit de huizen en de schijnwerper die op de toren gericht stond. Om dit te accentueren heb ik gebruik gemaakt van selective colour.



foto 2: Heemskerk in de herfst

Drie huizen in de duinen van Heemskerk, nabij Gasterij De Kruisberg. Normaliter lopen mijn vriendin en ik rechtstreeks van de parkeerplaats aan het begin van het bos naar de Kruisberg. We besloten deze keer echter wat rond te lopen en te genieten van het herfstzonnetje met bijbehorende lucht en wind. Toen ik even rondkeek om de omgeving in me op te nemen zag ik bovenstaand beeld. Het licht was perfect, de kleuren waren mooi door de herfst en het contrast tussen wolken en grond was grandioos. Om alle facetten van het licht te vangen heb ik de foto in HDR geschoten. De bewerking heb ik gedaan in Nik HDR Efex Pro 2.

Hiermee komt mijn derde blog ten einde. Natuurlijk is het prettig om foto’s van te voren te plannen en routes uit te stippelen, maar soms heb je daar simpelweg gewoon geen tijd voor of zin in. Schroom niet en trek er gewoon op uit. Neem eens een afslag die je nog nooit genomen hebt, stap eens een halte eerder uit en ga op zoek naar plekken waar je nog nooit bent geweest.

Ik dank iedereen wederom voor jullie tijd en hoop dat jullie geinspireerd zijn geraakt door deze blog. Tot de volgende keer!


Heeft u vragen, suggesties of opmerkingen? Stuur dan een mail naar info@photojitsu.nl. Benieuwd naar meer van mijn foto’s? Kijk eens op www.facebook.com/photojitsu of www.photojitsu.nl.

Blog 2: Naar de shop of niet?



Blog 2: Naar de shop of niet?

Mijn tweede blog entry, zoals dat met een populair woord heet. Ik had aanvankelijk gekozen voor een ander onderwerp dan dit, maar ik merk dat het steeds vaker een discussiepunt vormt. 

Ik krijg vaak de vraag waarom ik mijn foto’s bewerk, of ik niet in staat ben om mooie foto’s te maken zonder Photoshop en of ik niet vind dat het bewerken van fotos afbreuk doet aan de realteit. Hier wil ik enige toelichting op geven. Voor diegenen die geen gebruik maken van Photoshop maar een ander programma, sorry, ik ken eigenlijk alleen het pakket van Adobe J. Laten we het voor het gemak dan maar even beeldbewerking noemen.

De tegenstanders van beeldbewerking roepen dat bewerkte foto’s niet echt lijken, dat het de realiteit verbloemt (of juist verduistert) en dat “goede” foto’s geen beeldbewerking nodig hebben. Voorstanders van beeldbewerking zeggen juist dat het uittreden uit de realiteit een doel op zich is en zeg nou eerlijk, niemand kijkt toch films zonder special effects?

Ten eerste is er de discussie waar beeldbewerking begint. Feit is dat de foto’s uit een digitale camera (ja ook die van u, eigenaar van een Canon 1D X / Nikon D4 of ander super-reflex van een andere fabrikant) altijd een tikkeltje onscherp en flets zijn. Vaak is daar met de software, die u van uw camerafabrikant heeft gekregen bij aanschaf van uw camera, wat aan te doen. Dit kan echter ook met o.a. Photoshop. Valt dit dan al onder het bewerken van uw foto’s? Of is dit geen bewerking maar herstellen? Als u kleur- en scherptecorrecties toe staat, waarom dan geen kleurverandering (foto 1).

Foto 1: de grote seizoensverandering. Copyright photojitsu.nl

Het verandert verder niets aan de compositie of onderwerpen in de foto, alleen de kleur verandert.
Begint beeldbewerking dan pas op het moment dat juist deze factoren gemanipuleerd worden? Hoe zit het dan met foto’s die opzettelijk in scène worden gezet, is dat dan ook beeldbewerking? Of is het beeldbewerking op het moment dat de realiteit verdraaid wordt? Als beelden mooier/enger/ dromeriger worden gemaakt dan dat ze in werkelijkheid zijn? En wat is dan beter, wel of niet bewerken? Ik denk dat het een discussie is die niemand kan winnen. Belangrijker is te kijken naar de toepassing van de foto.

Er zijn disciplines (sport- en rapportagefotografie bijvoorbeeld) waarbij het verboden is om de foto’s te bewerken. Zeker in de journalistieke wereld wordt er zoveel mogelijk gestreefd naar het zo waarheidsgetrouw en objectief overbrengen van de realiteit. In de journalistieke wereld is beeldbewerking dan ook een gevaarlijke tool die gebruikt kan worden in de manipulatie van de mening van een bevolking, zij het positief of negatief.

Een goed, maar ietwat zwaar voorbeeld, is onderstaande foto (foto 2). In deze foto is de uitsnede al een vorm van beeldbewerking, omdat de kijker een totaal ander beeld wordt voorgeschoteld.


De kijker, die de linker foto bekijkt, ziet een man die onder schot wordt gehouden, een aangrijpend beeld op een negatieve manier ( kijk wat de agressor doet met onze soldaten). De kijker, die de middelste foto ziet, ziet een oorlogssituatie waarin een soldaat van de vijand(waarschijnlijk) water wordt gegeven, terwijl hij onder schot wordt gehouden. Dit beeld heeft zowel negatieve als positieve invloed op de kijker. Het rechterbeeld toont alleen een soldaat die een gevangen vijand te drinken geeft. Dit is een aangrijpend beeld op een positieve manier (kijk onze soldaten zorgen voor de soldaten van de vijand). Onder censuur zal waarschijnlijk de verdediger de linker foto laten zien, de neutrale partij de middelste en de agressor de rechter. In deze vorm van fotografie is beeldbewerking naar mijn mening taboe omdat het de mening en het gevoel van de kijker direct beinvloedt.


Even een luchtiger voorbeeld. Naast de journalistieke fotografie bestaan er ook stromingen zoals surrealistische fotografie. In surrealistische fotografie, zoals de naam al zegt, wordt juist gestreefd naar beelden die in werkelijkheid niet kunnen (foto 3).


foto 3: surrealistische fotografie, Copyright http://forum.fnl.nl/showthread.php?t=871, poster Sharili, 13-08-2012


Surrealistische fotografie is een vorm van kunst. Misschien dat de fotograaf echt een reuzenappel met een rits erin heeft en dat hij een koe aan zeven reuzenballonnen heeft gehangen met een zwaailicht voor de veiligheid, maar ik ben er redelijk van overtuigd dat hier beeldbewerking is gebruikt.

Is het een goede foto? Naar mijn mening wel. Is er beeldbewerking gebruikt? Overtuigend ja. Doet het af aan de realteit? Ja. Doet dit alles er toe? Nee. In dit voorbeeld is het naar mijn mening totaal geoorloofd om beeldbewerking te gebruiken. Een andere discussie is of u het mooi vindt. 

Eigenlijk bewerk ik mijn fotos altijd na. Beelden in mijn herinnering zijn vaak veel mooier dan dat ze in werkelijkheid zijn. Ik probeer mijn foto’s ook altijd op een dusdanige manier te bewerken dat ze overeenkomen met mijn eigen herinnering. Ik heb een tweetal fotos voor u geselecteerd die dit visualiseren.




Foto 4: Huis Nijenburg, Heiloo, Copyright photojitsu.nl


 

In mijn vorige blog schreef ik over de Kattenberg in Heiloo en waarom dit voor mij een speciale plek is. Dit huis (foto 4), huis Nijenburg, staat vlakbij de Kattenberg in hetzelfde Heilooër bos. Huis Nijenburg en de bijbehorende landerijen zijn sinds het midden van de 16e eeuw eigendom geweest van de families Van Egmond van de Nijenburg en Van Foreest. Dit huis had voor mij als kind iets magisch, iets uit een droom. Ik heb op deze foto kleurbewerking toegepast om de herstkleuren de versterken. Daarnaast heb ik de foto in High Dynamic Range geschoten om de lucht en het water in detail op de foto te krijgen. Om de dromerige sfeer te realiseren heb ik het Orton effect toegepast. De foto is al zijn vorm van realisme kwijt, behalve de compositie en onderwerpen, maar komt veel beter overeen met huis Nijenburg in mijn herinnering.


 



foto 5: Het gevoel van Sinatra, copyright photojitsu.nl


De laatste foto van deze blog entry (foto 5). Ik ben een groot fan van Frank Sinatra. Aangezien ik zijn muziek in de meest authentieke vorm wilde beluisteren heb ik een Dual 1214 platenspeler gekocht en een aantal originele LP’s (niet de moderne 2010 180gr vinyl versies). Als ik Sinatra luister dan hoor ik klasse, verfijning, de romantiek van de rokerige hotels in Las Vegas. Waar mannen in pak en vrouwen in prachtige jurken aan ronde tafels zitten te dineren, terwijl op het podium een big band staat onder leiding van grootheden zoals Count Basie. De platenspeler staat op mijn dressoir, even als de platen. De kleuren van de foto heb ik aangepast naar Sepia om oudheid uit te stralen. De rook heb ik toegevoegd voor de sfeer. Op deze manier voldoet de foto veel beter aan het gevoel dat ik krijg, als ik de muziek van Sinatra beluister.

Zo een heel verhaal. Het gebruik van beeldbewerking gaat gepaard met een hoop mogelijkheden en vormt tegelijkertijd een bron van onzekerheid in de informatie die wij krijgen uit de media. Is beeldbewerking altijd geoorloofd? Naar mijn mening niet, zeker niet als het direct invloed heeft op de relevante realiteit van de kijker. Maar ik denk dat fotobewerking van alle tijden is (ook in de doka gebeurde het) en niet meer weg te denken uit de fotografie. Ikzelf gebruik fotobewerking als middel om mijn fotos beter overeen te laten komen met mijn gevoel en mijn herinneringen in een poging om dit gevoel via een foto over te brengen op de kijker.

Ik dank u wederom voor uw tijd en hoop dat u geinspireerd bent geraakt door deze blog. Tot de volgende keer!








Heeft u vragen, suggesties of opmerkingen? Stuur dan een mail naar info@photojitsu.nl. Benieuwd naar meer van mijn foto’s? Kijk eens op www.facebook.com/photojitsu of www.photojitsu.nl.

Blog 1: Inspiratie op bekende locaties

Inspiratie op bekende locaties

Een nieuwe website, een nieuwe rubriek. Een fotografie blog. Laat ik beginnen met een korte introductie.

Mijn naam is Maarten Kuiper. Geboren in Alkmaar op 3 December 1983. Op het moment van schrijven ben ik 29 jaar en woon ik in Castricum. Ik ben praktijkdocent en laboratoriumbeheerder op het Hoger Laboratorium Onderwijs in Amsterdam. Sinds een aantal jaar ben ik gepassioneerd hobby fotograaf en fotobewerker. Daarnaast ben ik zelfuitgeroepen directeur bij Photojitsu.nl. Het liefst fotografeer ik straatbeelden en landschappen. Vrij recent ben ik begonnen met een paar voorzichtige stapjes in de portret fotografie.



Voor diegene die het interesseert, het volgende zit momenteel in of op mijn fototas:

-          Canon EOS 5D Mark II body met batterygrip
-          Canon 24-105mm L F/4 objectief
-          Canon 70-200mm L F/2.8 objectief
-          Canon 50mm F/1.4 objectief
-          Canon Speedlight 580 EX
-          Redged RT-428 Gold traveler Carbon tripod
-          Redged RNB-03 balhoofd



Ik heb eigenlijk altijd mijn uitrusting mee. Of ik nu onderweg ben naar mijn werk of uit eten ga, mijn camera laat ik nooit achter. Overal waar u komt zijn mooie beelden te vinden. Beelden die u misschien zelf niet meer herkent als bijzonder, omdat u ze al duizend keer gezien hebt, kunnen schitterend zijn. Als u fotografeert zult u leren kijken en ziet u de schoonheid op de meest normale plekken.

In deze blog wil ik graag aandacht besteden aan een tweetal foto’s die ik gemaakt heb op locaties waar ik al jaren kom. De schoonheid heb ik echter nooit gezien, totdat ik de plekken bekeek door de zoeker van mijn camera.


De eerste foto waar ik aandacht aan wil besteden ziet u hier boven. Dit is de kattenberg in het Heilooër bos. De boom op deze “berg” is al honderden jaren oud. Vele generaties hebben hier gespeeld, waaronder ikzelf. Als klein kind brachten mijn ouders mij en mijn broer naar deze plek. We speelden op de trappen en renden rond de berg. Nu ik ouder ben kom ik hier bijna nooit meer. Toen ik in een nostalgische bui in het Heilooër bos was besloot ik om de kattenberg weer eens op te lopen. Toen ik bijna boven was zag ik bovenstaand beeld. Ik heb daar een half uur staan wachten om de zon de gelegenheid te geven zich vlak boven de bomen te begeven. In de drie minuten dat de zon in de ideale positie stond heb ik ongeveer 50 fotos geschoten. De mooiste daarvan was deze. Het natuurlijk kader van de foto, veroorzaakt door de boom en de grote takken die de foto omringen, omarmt mijn herinnering. De warmte van het licht vertelt mij; ookal ben je geen kind meer, wees welkom, ik weet wie je bent. Deze foto is nauwelijks nabewerkt. De kleurtemperatuur is licht verhoogt, evenals het contrast.

Technische gegevens:

Shooting Mode:              Manual Exposure
Tv (Shutter Speed):       1/250
Av(Aperture Value):      8.0
ISO Speed:                   100
Lens:                             Canon 24-105mm L F4
Focal Length:                 24.0 mm
AF Mode:                     One shot AF


De spoorbrug nabij Amsterdam Lelylaan, bij metrostation Heemstedestraat. Ansich een foei lelijk bouwwerk. Elke dag wandel ik hier langs op weg naar mijn werk. Normaliter is de spoorbrug heel erg druk. Veel fietsers en wandelaars maken er gebruik van.Op een koude morgen scheen de felle winterzon en werd de brug ondergedompeld in een gouden gloed. Met het oog op het lijnenspel in het tegenlicht besloot ik een foto te maken. Eigenlijk stond ik te wachten op een trein die voorbij zou rijden om mijn foto wat meer dynamiek te geven, toen het mij op viel dat de brug bijna leeg was. Naast wat geparkeerde fietsen waren de enige die gebruik maakten van de brug een man en zijn twee zonen. Als jongste uit een gezin met twee zonen had dit beeld direct een positieve lading voor mij. Het gouden licht laat de foto dromerig ogen, een gevoel wat in mij ook los gemaakt wordt als ik naar deze plaat kijk.

Deze foto is bewerkt met het zogenaamde Orton effect. Bij het Orton effect wordt een kopie gemaakt van het origineel. Op deze kopie wordt een waas aangebracht (guassian blur). Het origineel en de kopie worden vervolgens over elkaar heen gelegd om het licht wat zachter te maken en de harde lijnen in een foto wat af te ronden.
Technische gegevens:
Shooting Mode:              Manual Exposure
Tv (Shutter Speed):       1/1600
Av(Aperture Value):      11.0
ISO Speed:                   400
Lens:                             Canon 24-105mm L F4
Focal Length:                 57.0 mm
AF Mode:                     One shot AF


Zo, dat was mijn blog voor deze keer. Ik hoop dat u geinspireerd bent om eens te gaan kijken op locaties waar u vaak komt of vaak geweest bent. U hoeft niet in een land te wonen met bergen en oerwouden om mooie fotos te kunnen schieten. Ons eigen land is mooi genoeg, voor diegene die er open voor staan en leren te kijken. Voor meer inspiratie, of als u nog vragen of opmerkingen heeft, kunt u ook terecht op www.facebook.com/photojitsu. Bedankt en tot de volgende update!


Blog 15: The Orton Effect

The Orton effect One of the questions I get asked very often is; how come some of your photographs have such a dreamy look to them? Well...